به گزارش سینماپرس، فیلم سینمایی «نمور» به کارگردانی داوود بیدل که در چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور داشته است، به تازگی در سینماهای کشور اکران شده.

«نمور» روایتگر قصه قهر و ناراحتی در یک خانواده است و به تبعات پنهانکاری و دروغ در زندگی می‌پردازد و به نوعی می‌توان آن را فیلمی خانوادگی دانست که در جشنواره فجر نیز منتقدان بسیاری به این ویژگی فیلم اشاره کرده‌اند.

در این فیلم سینمایی بازیگرانی چون محمدرضا علیمردانی، سمیرا حسن‌پور، نسیم ادبی، باربد بابایی و بهاره کیان‌افشار ایفای نقش کرده‌اند.

به بهانه اکران «نمور» ایلنا با داوود بیدل گفتگویی داشت که در ادامه می‌خوانید:

آیا از شرایط اکران فیلم «نمور» رضایت دارید؟

متأسفانه هیچ تبلیغاتی وجود ندارد، تعداد سالن‌ها بسیار محدود است و اصلاً‌ شرایط مناسبی نداریم. وضعیت اکران فیلم «نمور» حتی نسبت به دیگر فیلم‌هایی که در حال اکران هستند، بدترین شرایط را دارد و دلیل این اتفاق را نمی‌دانم.

فیلم‌هایی که پیش‌تر ساخته‌اید در فضایی سیاسی و اجتماعی روایت می‌شوند و این فیلم اثری متفاوت نسبت به دیگر آثارتان به حساب می‌آید و موضوعی کاملاً خانوادگی را روایت می‌کند. چرا از سینمایی که قبلاً دنبال می‌کردید، فاصله گرفتید؟

از نظر من هر فیلمساز، فیلمش را برای مخاطب تولید می‌کند و سعی دارد اثری بسازد که مخاطب فیلمش را ببیند و اثر برای او جذاب باشد. بنابراین من خودم را متعلق به هیچ جریانی نمی‌دانم که بخواهم همیشه در یک قالب مشخص اجتماعی یا سیاسی فیلم بسازم. برای من جالب و جذاب بودن فیلم اهمیت دارد و فیلمی تولید می‌کنم که مخاطب بپسندد و اگر اثر مخاطب‌پسند بود به محتوای آن می‌پردازم تا مخاطب از کشف آن محتوا هم به کاتارسیس برسد. به همین دلیل ممکن است من در آینده یک فیلم عاشقانه،‌ کمدی یا تاریخی ببینید چراکه من اصلاً به دنبال کردم یک جریان فکر نمی‌کنم.

من خودم را یک فیلمساز تکنیکال می‌دانم و در فیلم «نمور» ضد خودم عمل کردم، دلم می‌خواست خودم را در کار حل کنم و تجربه‌ای کسب کنم. از نظر من «نمور» برای من یک فیلم تجربی است و برای سینما هم می‌تواند تا حدی اینگونه باشد. من فیلمی ساده با بودجه خیلی پایین تولید کردم و تا امروز موفقیت‌هایی که تا امروز داشته رضایت‌بخش است. فیلم به جشنواره فجر راه پیدا کرد و در آن‌جا ارزانترین فیلم جشنواره بود و با فیلم‌هایی در رقابت قرار گرفت که بعضاً ۲۰ تا ۴۰ میلیارد تومان هزینه ساختشان بوده است. در برخی رسانه‌ها خبری خواندم که این فیلم پنج میلیارد تومان هزینه ساختش بوده در حالیکه باید بگویم «نمور» با بودجه‌ای کمتر از دو میلیارد تومان ساخته شده است. به نظر من در این شرایط حضور فیلم در جشنواره از بین بالای ۹۰ فیلم که متقاضی راه‌یابی به جشنواره فجر بودند یک موفقیت است و نباید آن را با فیلمی که ۴۰ میلیارد تومان هزینه‌اش شده، مقایسه کنیم.

به دلیل اینکه بودجه فیلم اندک بود، آن را فیلمی علیه خودتان می‌دانید؟

ارزان بودن فیلم خیلی تأثیرگذار است. زمانی که لوازم فیلمبرداری را مشخص می‌کردیم،‌ گفتم که ریل نمی‌خواهم یعنی تراولینگ نداشتیم و این در حالی است که در فیلم‌های قبلی‌ام همیشه دوربین حرکت دارد و به ریتم بیرونی وابسته است. تفاوت‌هایی که این فیلم دارد برای من جذاب بود و می‌خواستم خودم را اینگونه محک بزنم و شاید دیگر هیچوقت چنین فیلمی نسازم.

در «نمور» من ردپای کارگردان را کاملاً حذف کردم و شاید خیلی‌ها این فیلم را دوست نداشته باشند یا حتی به آن علاقه داشته باشند اما اینکه فیلم «نمور» برای من یک تجربه متفاوت بود، بسیار ارزشمند است. «نمور» در محتوا هم اثری متفاوت از دیگر آثار من است. من قصه یک خانواده را تعریف کرده‌ام که اعضای آن از هم متلاشی است و قطعاً چنین خانواده‌ای برای هیچکس یک خانواده ایده‌آل نیست اما همانطور که می‌بینید در مسیر قصه این خانواده انسجام پیدا می‌کند و مسائل در بین آدم‌ها حل می‌شود. از این منظر «نمور» برای من اثر ارزشمندی است.

برخی منتقدان «نمور» را فیلمی فمینیستی دانسته‌اند. آیا می‌توان چنین برچسبی به فیلم زد؟

خیلی‌ها این برچسب را به فیلم زدند اما من اصلاً به چنین چیزی فکر نکردم. منتقدی که چنین برچسبی به فیلم می‌زند یا قصد دارد خودش را با چنین الفاظی مطرح کند یا اصلاً‌ سینما را نمی‌شناسد. آنچه که من در این فیلم روایت کرده‌ام قصه یک خانواده از هم پاشیده است که به مرور اعضای آن به هم نزدیک می‌شوند و فاصله‌ها از بین می‌رود و قصدم پر رنگ کردن وجهه فمینیستی نبوده است. من فیلم را با مردم دیده‌ام و شاهد بودم وقتی مردم با رضایت از سینما بیرون می‌آمد اما طبیعی است که نقدهای منفی هم برای این فیلم نوشته شود ولی برای من اهمیتی ندارد و آنچه که تجربه کرده‌ام برایم مهم است و شاید به لحاظ ساختار دیگر چنین فیلمی نسازم.

به دلیل روابطی که بین کاراکترها وجود دارد، خیلی‌ها «نمور» را تحت تأثیر فیلم‌های ترکیه‌ای دانستند. آیا شما از سریال‌های ترکیه‌ای تأثیر گرفته‌اید؟

در بحث نقد فیلم در ایران چند منتقد هستند که مباحثی را درباره آثار هنری مطرح می‌کنند و باقی منتقدان دنباله‌روی این چند نفر هستند. وقتی ۹۵ درصد نظرات حاصل دنباله‌روی از دیگر نظرات است چطور می‌توان به این انتقادها توجه کرد. به نظر می‌رسد پنج درصد دیگری که صاحب نظر هستند هم فیلم طرفدار فیلم ترکیه‌ای هستند اما من وقت دیدن این فیلم‌ها و سریال‌ها را ندارم و هیچ تأثیری هم از آن‌ها نگرفته‌ام، هر چند که تأثیر گرفتن هم هیچ ایرادی ندارد. حتی اگر فیلم «نمور» به فیلم‌های ترکیه‌ای نزدیک شده باشد نشانی از ضعف این فیلم نیست، امروز سینمای ترکیه و صنعت سریال‌سازی آن‌ها بسیار قوی‌تر از کشور ما است.

پرداختن به موضوع دروغ و پنهانکاری با موفقیت آثار اصغر فرهادی در سینمای ایران بسیار رونق گرفت. فیلم شما هم به این موضوع می‌پردازد. آیا انتخاب این فضا و ساختار به دلیل این است که از سینمای اصغر فرهادی فاصله بگیرید؟

برای من اهمیتی نداشت، حتی اگر فیلم به آثار اصغر فرهادی هم شبیه می‌شد مهم نبود و مسئله حائز اهمیت این بود که فیلم ساختار درست خودش را داشته باشد. در فیلم «نمور» جای کاراکتر مثبت و منفی با هم جابجا می‌شود و می‌بینیم شخصیت منفی در ادامه مسیر وجهه شخصیت مثبت و خوب می‌گیرد و امیدوارم مخاطب هم این مضمون را درک کرده باشد هر چند که در صحبت با اکثر مخاطبان متوجه شدم که آن‌ها هم به این نکته رسیده‌اند.

در پرداختن به قصه فیلم «نمور» چقدر محدودیت‌های سینمای ایران باعث شد که خودتان را ممیزی کنید؟

فیلم ما با هیچ سانسوری مواجه نشد و خوشبختانه پروانه ساخت و پروانه نمایش بدون هیچ مشکلی صادر شد. البته من به اینکه بخواهیم خلاف شرع و عرف فیلمی بسازیم،‌ اعتقاد ندارم. هیچ ایرادی ندارد که به خط قرمزها نزدیک شویم اما عبور از آن‌ها را نمی‌پذیرم و این مربوط به نظام اخلاقی خودم می‌شود و هیچ کاری با وزارت ارشاد و محدودیت‌های آن ندارم. بعد از این هم اگر فیلمی بسازم هیچ‌گاه از خط قرمزها عبور نمی‌کنم و خوشبختانه در فیلم «نمور» هم این ملاحظات باعث شد با سانسور مواجه نشویم.

امیدوارم مردم این فیلم را ببینند و بپسندند. «نمور» با بودجه‌ای اندک در اندازه خودش ساخته شده و حتی تعداد روزهای فیلمبرداری این فیلم نسبت به تله‌فیلم‌هایی که ساختم هم کمتر بود. «نمور» فیلمی است که تقلید نکرده و خودش دارای هویت است. به احتمال زیاد در آینده دیگر چنین فیلمی نخواهم ساخت اما از این تجربه رضایت کامل دارم.